Daar is ze weer, hoor! Ik twijfelde erover of ik deze week wel een blog online zou zetten, want wat schrijf je over een week waarin je ziek bent? Er was veel ‘niet’. Niet naar Ameland waar ik me ZO op verheugd had, niet naar Loff Wellness, niet naar de pedicure, niet gelukt om mijn voorjaarscollectie af te maken, niet gelukt om iets in de webshop te zetten en niet aan het werk geweest. Ook een etentje met mijn ouders is nog een vraagteken en dan zondag de Suikermarkt. Ga ik dat dan ook niet doen? Welkom bij week 12 en ik beloof je dat er ook veel wél was. Dat lees je hier, want je kunt er altijd zelf voor kiezen om de slingers op te hangen.
Resumé
Voordat de slingers ter sprake komen, vertel ik nog even iets meer: Vier-en-een-halve week geleden ging mijn vriend weer naar zee en sindsdien loop ik af en aan te miepen. In mijn blog over week 9 schreef ik er ook al iets over; toen had ik net tante Corona op bezoek gehad. Ik merkte wel dat ik een beetje moe en lamlendig bleef en probeerde te accepteren dat ik blijkbaar wat meer hersteltijd nodig had. Ik ben nooit ziek en kan maar moeilijk stilzitten. Het allerliefst ga ik in verweer, push ik mezelf nog even om door te zetten, maar dat lukte niet. Ik bleef een beetje humeurig en mieperig. Net toen ik me wat beter begon te voelen, kreeg ik een dikke keel. Dat heb ik wel eens vaker als ik teveel gepraat heb ;-), maar het ging niet over en na drie dagen keelpijn kreeg ik ineens koorts en was ik weer gevloerd. De vriendin waarmee ik naar Ameland zou gaan heb ik drie kwartier voor vertrek af moeten zeggen… ZO stom! Inmiddels voel ik me een stuk beter, maar de keelontsteking is hardnekkig en nog steeds niet over.
WEL
Gelukkig kan ik ook tijdens zulke dagen/weken heel goed zien wat er wel is. En daar wil ik het deze keer vooral over hebben. Allereerst, de lente! Bloeiende kersenbloesem, voorjaarszon, fluitende vogels, op blote voeten de tuin in en onze kat die gelukzalig ligt te rollen in de zon. Gratis geluksmomenten. Ik kijk ieder (voor)jaar uit naar de eerste zonnestralen in maart. Naar het eerste kopje koffie in de tuin, naar de eerste keer ‘met zonder jas’ naar buiten, naar het eerste terrasje en het eerste teken van leven in de tuin. Zo basic kan het dus zijn, weet ik nu.
Wat ook bijdraagt aan mijn plezier in maart, is dat ik dan jarig ben! Gisteren, om precies te zijn. Ik was niet in de stemming om iets te organiseren om het te vieren en juist daardoor was ik extra verrast door al het liefs dat ik kreeg, denk ik. Het was een hele fijne dag en ik heb ervan genoten. Het is niet vanzelfsprekend dat mensen zo goed om je denken en dan voel ik me heel dankbaar voor de kring van lieve mensen om me heen. Dat merkte ik al toen ik corona kreeg en alleen thuis was, maar ook afgelopen week en gisteren dus.
Extra fijn deze week is dat ik met mijn vriend kon bellen. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar aangezien hij op zee werkt, is het altijd maar afwachten hoe de verbinding is. Appjes komen meestal wel aan, maar bellen is vaak een probleem. Soms spreken we elkaar 1x per week, soms nog minder vaak. Als hij afhankelijk is van de sateliettelefoon van het schip, zit er vaak vertraging op de lijn en is bellen niet zo relaxed en spontaan. Déze week lagen ze ergens ‘tegen de kant aan’ en dan is er vaak een goeie 4G verbinding en kunnen we bellen! Zonder vertraging! Superfijn is dat.
Waar ik ook heel blij van word, is dat mijn smaak weer terug komt! Vanmorgen smaakte chocola voor het eerst weer zoals ik het ken, haha. De afgelopen weken beleefde ik helemaal geen plezier aan cappuccino, chocola en avondeten, maar het ziet er naar uit dat het de goede kant op gaat. Heel positief!
Met Slingers
De voorjaarscollectie is niet geworden zoals ik het in januari in mijn hoofd kreeg, maar er IS een collectie. Kandelaartjes, kussens, blocks en slingers, speciaal voor het voorjaar. Ik wilde er graag een paar mooie vintage vondsten bij zoeken, vrolijke versiering bij maken/kopen en een paar DIY’s uitwerken. Voor de foto’s van het totaalplaatje wil ik nog koeken bakken met bloemen erop. Dat is allemaal (nog) niet gelukt, maar met de focus op wel: De kleuren kloppen, de kwaliteit klopt, de sfeer van het voorjaar klopt en het is kleurrijk maar rustig tegelijk: Bloemen en vlinders op hout, versus kleurrijke kussens en stijlvolle kandelaartjes die je rustig kunt houden, maar ook kunt laten knallen door er kleurrijke kaarsen in te zetten. De verjaardagskalenders passen er perfect bij. Ik heb een paar vintage tafeltjes op de kop getikt, waarmee ik de marktkraam (?) kan inrichten, zodat het ‘oud + nieuw’ gevoel versterkt wordt.
De Suikermarkt van zondag, dat is nog wel een dingetje. De hele dag praten en 2x sjouwen met al m’n spullen is niet handig, aangezien ik nog steeds op paracetamol de dag doorbreng. Is het verstandig om te gaan? Nee. Is het leuk? JA. Is het fijn om eindelijk weer eens op een markt te kunnen staan en m’n producten te verkopen? JA. Is het gezellig om met Kir-Re-UP een kraam te delen? JA. Wordt het mooi weer? Waarschijnlijk wel. Mijn conclusie is dat ik er dus gewoon bij ben, maar dat ik mezelf niet sloop. Dus als het lampje uitgaat en de markt is nog niet voorbij, dan pak ik toch m’n boeltje en rijd ik naar huis.
Hiermee sluit ik de blog voor deze week af. Kijkend naar wat er wel is, in plaats van niet. Ik stap zo weer de deur uit voor een lunch op het terras. Fijn weekend en misschien tot zondag?
Liefs, Marike