Een week van 13 dagen sinds het laatste blog, dat is precies zoals het voelde. De tijd vlóóg voorbij! Het is altijd zo, in de weken dat mijn lief voor zijn werk in het buitenland is, dat ik meer doe. Op elk vlak. Ik spreek meer af met vriendinnen, ik doe meer in het huishouden, sport meer en in deze periode komt de tuin daar natuurlijk bij. Ook ben ik opruimeriger, mest ik kasten uit en moet ‘alles’ weg. Mijn onrustige aard popt soms maximaal op en dan besef ik hoeveel relaxter alles is als Chris thuis is. Omdat hij de rust zelve is, drukte relativeert en we veel lummeltijd nemen samen. Gelukkig kunnen we af en toe bellen 😉 en bouw ik voor mezelf rustmomenten in, terwijl ik vanuit mijn ooghoeken het onkruid hoogtij zie vieren…
Rustmomenten tijdens de hectiek
De grootste hectiek van afgelopen week? Marktvoorbereidingen! Tijdens de voorbereidingen voor een markt, in dit geval het Lieve liefhebbersfestival, gebeuren er altijd twee dingen: 1. Teveel dingen die ik nog wil doen, waardoor ik verzand in omlummelen en als een zombie om me heen koekeloeren. 2. Last-minute stress omdat het ineens tijd is om in te pakken en ik me afvraag of ik alles wel mee heb, of ik niet meer had moeten doen en of het er wel mooi uit zal zien als alles staat. Jawel, zo werkt mijn brein. Maar, van de organisatie kregen we de gouden tip: Regel een bolderkar. Op marktplaats waren ze allemaal gereserveerd of te ver weg om te bekijken. Toen kocht ik een spiksplinternieuwe van goede kwaliteit. ZO blij mee. In plaats van 10x heen en weer sjouwen naar de auto en ploeteren (en schelden), ging het soepeltjes in 2x heen en weer lopen met m’n nieuwste aanwinst. Rust.
Meteen kwamen andere verkopers vragen of ze ‘m mochten lenen. Daar ontstond heel kort een intern conflict tussen altijd bereid zijn om te helpen en niet moeilijk te willen doen, versus zuinig zijn op nieuwe spullen en geen zin hebben om ‘m terug te moeten halen of er geen beschikking over te hebben als ik ‘m zelf weer nodig zou hebben. Ik zei nee en dat bracht ook rust. Of eigenlijk zei ik ‘Euuuuuh nee, liever niet, hij is net nieuw en het voelt niet goed om ‘m uit te lenen’, haha. Maar bottom line was het nee. Bevrijdend was dat. Daarna hebben we – Diana en ik – superrelaxed ons kraampje opgebouwd en een topdag beleefd! (zie foto’tjes hieronder en de instapagina van het event.)
Nog meer nee
Er is nog iets wat al langer speelt, dat zowel plezier als onrust brengt en dat is het maken van blocks op verzoek. Ik vind het namelijk súperfijn om producten met een speciale betekenis voor iemand te maken. Of cadeautjes op maat, meedenken met een idee dat iemand heeft. Maar wanneer er tijdsdruk bij komt kijken, gaat het plezier eraf. Een deadline is niet erg natuurlijk, maar lastminute verzoekjes neem ik niet meer aan. Vorige week maakte ik een block op verzoek, maar door de warmte was het resultaat een beetje bobbelig. Niet het resultaat wat ik wil verkopen, maar door de tijdsdruk én het unieke van elke (atlas)kaart, kon ik hetzelfde product niet opnieuw maken. Na overleg met de klant en afspraken over de prijs, besloot ik het block toch op te sturen en de beoordeling bij haar te laten. Zij vond het helemaal niet storend dat er niet-zichtbare, maar wel voelbare, kleine oneffenheden in zaten. Eind goed, al goed, zou je zeggen, maar dit ga ik dus niet meer doen. Verzoekjes waar geen haast bij is, blijven welkom. Als ik er meer tijd voor heb, krijg jij een beter product 😉
Maak het jezelf makkelijk
De lesjes yoga en pilates doen me goed. Ontspannen krijgt voor mij steeds een nieuwe betekenis. Als ik probeer de yogahoudingen krampachtig goed te doen, gaat het voor geen meter en ga ik met hoofdpijn naar huis. Terwijl, afgelopen week, ik ineens iets kon waarvan ik niet wist dat ik het kon. Door te ontspannen. De yogajuf kletste mij daar doorheen. Fijn was dat! Andere dingen om het mezelf gemakkelijker te maken deze weken:
- Mijn boekhoudcoach, David, die op iedere vraag een antwoord heeft en zijn uitleg zo feitelijk maakt dat er van sentiment en twijfel weinig over blijft. Prettig!
- Elke warme dag een bakje chips in de middag om vervolgens pas om 21u avondeten te maken. Dat wil zeggen couscous, fruit, soep of salade.
- Afspraken met vriendinnen combineren met wandelen of eten of brainstormen over persoonlijke ontwikkeling; win-win!
- Opruimen en huishouden in slowmotion; de warmte is een goed excuus om rustig aan te doen.
- Als je onkruid lang genoeg laat groeien, is het net of het als plant bedoeld is op die plek.
Byebye comfortzone
Ik heb afgelopen week ook iets gedaan wat een beetje ongemakkelijk was. Fotografe Kim organiseerde dichtbij huis korte shoots op een fantastische plek: Middenin een veld met wilde bloemen. Ik begreep helemaal hoe zij dat voor zich zag. Ik heb me spontaan opgegeven. Enerzijds niks voor mij, want ik maak liever zelf plaatjes. Anderzijds voelde dit als het goeie moment om uit m’n comfortzone te gaan. Ik heb de foto’s gezien en ze zijn leuk geworden! Ik deel verderop in het verhaal een foto van m’n beeldscherm, maar zodra ze helemaal klaar zijn, zal ik er één delen.
Hét event
Vorige week gingen Ingrid en ik naar de Folksfabriek om onze eerste ideeën te delen met Anne en Maureen. We hebben een korte presentatie gehouden en aan de hand van een moodboard ons idee geschetst. We kregen een paar extra kaders mee, maar kunnen verder met ons plan! We hebben een datum geprikt in oktober en de komende weken maken we een instapagina, delen we onze plannen en zorgen we ervoor dat je je kunt aanmelden 😉 In ieder geval kun je binnenkort een save the date verwachten. De voorpret is begonnen!
In between maaltijden op het terras
Verder zat ik de afgelopen 1,5 week meerdere keren op het terras. Met vriendinnen, met mijn nicht en met collega’s. Lunch, snacks en drankjes, zo’n beetje tussen twee uur ‘s middags en negen uur ‘s avonds, konden allemaal door als maaltijd. Thuis eet ik nog steeds vooral gluten- en lactosevrij, maar buiten de deur ga ik er flexibel mee om. Ik heb o.a. tapas gegeten bij Bodega y tapas in Assen, lunch bij Paviljoen Flonk (aan het water) met daarna een ijsje en spontaan kringloopbezoekje in Blijham en hapjes en drankjes bij Foodbar Picknickers, ook aan het water. Zo verleng ik het vakantiegevoel nog wel even.
Werken en netwerken
Natuurlijk werd er ook gewerkt. Op de dagen dat ik naar kantoor ga, heb ik het ontzettend naar mijn zin. De voorlopige einddatum van 1 augustus komt steeds dichterbij en dat zorgt voor dubbele gevoelens. Mijn vriend herinnerde mij eraan dat ik dat ook altijd had bij eerdere interimklussen, toen ik nog in loondienst was. Ik hecht me aan collega’s, vind het fijn om te verbinden. Toch is de roep naar afwisseling, verandering en nieuwe uitdagingen altijd groter geweest. Ik vind stoppen met iets en beginnen met iets nieuws heel lekker. Het liefst neem ik een paar dierbare collega’s met me mee <3
Ik heb deze maand iedere week verschillende netwerk- en bijklets afspraken. Dat geeft me ook energie! Het ontdekken van nieuwe raakvlakken en mogelijkheden. Daarnaast was ik welkom in de gave studio van Judith , om met haar te kletsen over haar passie voor interieurstyling en alles wat daar bij komt kijken. Zij was één van de mensen die reageerde op mijn oproepje. Deze gesprekken zijn allemaal zó leuk; tot nu toe heb ik drie energieke vrouwen ontmoet die kansen zien, regie nemen, ondernemend zijn en plezier hebben in wat ze doen. Ook weten ze heel goed wat ze minder leuk vinden en zoeken daar oplossingen voor. We hebben het ook gehad over ambities, in de zin van doelen stellen en nadenken over volgende stappen. Heel inspirerend en wat grappig is, is dat ik veel overeenkomsten ontdek. Misschien moeten we een clubje oprichten?
Tot slot had ik nog een fijne afspraak met mijn boekhoudcoach om over mijn eigen doelen te sparren. Ik weet niet of hij het doorhad (misschien lees je mee?) maar ik kon wel janken om iets moois dat hij zei. In het kort ging het over betekenisvolle dingen doen in je werk of met het geld dat je ermee verdient. In deze periode van mijn ontdekkingstocht gaf me dat een enorme motivatieboost. Ik weet nu weer waarvoor ik het doe. Weet je wat het imposter syndrome is? (Het wordt hier uitgelegd). Het is niet zo dat ik denk dat ik niks kan, maar het voelt soms wel onwerkelijk dat ik nu kan werken op een manier die ik twee jaar geleden pas voor het eerst voor ogen zag. Ik vergeet dat soms te vieren. Ja, zelfs ik, die graag anderen viert en aanmoedigt, met een bedrijf met de naam Met Slingers, vergeet soms te vieren. Deze week bakte ik de ultieme brownies van Rutger Bakt. Heb je iets te vieren? Deze brownies zijn gegarandeerd een succes 😉
Vandaag ben ik van plan om zo min mogelijk te doen. Afgelopen nacht kwam er familie logeren ivm de TT races in Assen, dus ik had een groot deel van het huishouden al gedaan haha. Ik kruip zo weer in de schaduw op het tuinbankje. Het is toch ook te warm om actief te zijn? Ik wens jou ook een relaxte zondag! Leuk dat je m’n schrijfsel gelezen hebt, tot de volgende. Liefs, Marike
Ps.